Jouw steen op weg naar een burn-out

Ineens is het moment daar: je kan het allemaal niet meer aan, alles wat je op je schouders hebt genomen wordt te zwaar en onthutst zit je opgebrand thuis. Overspannen, een burn-out.

Als je heel eerlijk tegen jezelf bent, had je het aan kunnen zien komen. Je voelde je strakke schouders en nek, je had hoofdpijn, je werd midden in de nacht wakker met lange lijstjes en ook reageerde je al langer geïrriteerd op je omgeving. 

Stilstaan was niet mogelijk. Er lag immers zoveel werk op je te wachten en dat moest af. Dapper bleef je verder dragen.

Net als Sisyphos, die als straf tot het einde der dagen een grote steen de berg op moest dragen om bijna boven gekomen de steen weer naar beneden te zien rollen. Keer op keer liep hij weer naar beneden om de steen op te rapen en weer naar boven te gaan.

Wat was het zwaar voor hem en wat zal hij zijn schouders gevoeld hebben. Als het verhaal verder was gegaan, had hij waarschijnlijk op enig moment ook opgebrand onderaan de berg gezeten.

Hoe zal het verder gegaan zijn? Zou hij uiteindelijk dezelfde steen weer op zijn schouders genomen hebben en op weg zijn gegaan? 

Hoe ga jij verder? Kruip je uiteindelijk na een rustpauze weer onder de steen uit, slinger hem weer op je rug en ga je weer zoals je deed verder? Of ga je de steen eens nader bekijken?

Misschien is het goed om eens stil te staan bij de volgende vragen:

• Hoe draag jij je steen?
• Wat moet je doen?
• Wie moet je zijn?
• Wat verbied je jezelf?
• Wat draag je allemaal met je mee?
• Waarmee en hoe maak je jouw last zwaarder?
• Waarmee en hoe maak je jouw last lichter?
• Wat gebeurt er met je als je de steen bewust naast je neer legt? Met je gedachten, met je lijf en wat je wilt?

Als je weet wat je allemaal draagt en waarom, kan je vervolgens kijken hoe nu verder. Je kan het op dezelfde manier doen als je altijd gedaan hebt of kijken of je van jezelf het op een andere manier mag aanpakken.

Hoe logisch het misschien klinkt en soms voelt het echt anders, maar je mag zelf kiezen hoe je je leven richting geeft en wat jezelf daarin wilt doen.

Het hoeft niet altijd zwaar en moeilijk te zijn. Je mag genieten van het leven, je mag ook voor jezelf zorgen en behoeftes en verlangens hebben. 

Uiteindelijk is het zo dat als je goed voor jezelf zorgt, je er ook beter voor anderen zijn en het minder kracht kost.

Wil je graag eens kijken naar alles wat je op je schouders draagt, de reden waarom je het doet en hoe je beter voor jezelf kunt zorgen, wees welkom. Ik kijk graag met je mee hoe het anders kan.

Of wil je meer lezen over dit onderwerp, lees gerust verder:

tips om stress het hoofd te bieden